சமூக ஒருமைப்பாடு மற்றும் கூட்டு ஈடுபாட்டில் கடந்தகால கசப்பான அரசியல் அனுபவத்தை கொண்டு ஒப்பீடு செய்தல் எமது சமூக சிந்தனையின் சிறுபிள்ளைத்தனத்தையும் செயற்பாட்டியல் சுயநல மற்றும் வரட்டுக் கௌரவ மனோநிலையையும் வெளிக்காட்டி நிற்கும். அரசியல் ரீதியாக எமது ஒன்றிணைவு என்பது இன்று மிக வலுவடைந்து வரும் எண்ணக்கருவாகும்.. இந்நிலையில் சென்றமுறை விட்ட தவறை இம்முறை எவ்வாறு நிவர்த்தி செய்யலாம் என்பதை பற்றி சிந்திப்பதை விடுத்து நாங்கள் பட்ட கஷ்டம், அவமானம் மற்றும் இழப்புகள் போன்று நீங்களும் அனுபவிக்கவேண்டும் என்று நினைப்பதும், முயற்சிக்காமல் ஒதுங்கி நிற்பதும் ஒருவகை சமூக துரோகம்தான்.முன்மாதிரி அரசியல் கலாசாரம் நோக்கி முற்போக்கோடு முயலும் நாம் அதற்கான அஸ்திவாரத்தை எம்மிலிருந்தே தொடக்கி வைப்பதுதான் மிகப்பாரிய சமூக அதிர்வுகளை உண்டாக்கும். இங்கே கட்சிகள், தன்நலம், நம்பிக்கை துரோகங்கள் அற்ற பொதுநிலை சிந்தை கிரகிப்பு மற்றும் வெளியீடுகள் செயலாற்றுகைக்கு முதலீடாக்கப்பட வேண்டும்.
துரதிஷ்டம் என்னவென்றால்
இன்று சமூக அரசியல் பேசும் பலர் தங்களின் பின்னணியை வேலை வாய்ப்பு, பணம், சமூக அந்தஸ்து மற்றும் அதிகார அரவணைப்பு போன்றவரை நோக்கமாக கொண்டுள்ளார்கள். இவ்வாறான தொண்டர்களினால் எப்போதுமே கனதியான சமூகம் சார்ந்த அதிர்வுகளையும், தாக்கங்களையும் மக்கள் மயமாக்கம் செய்யவே முடியாது. அத்தோடு இவ்வாறானவர்களினால் உயர்பீட கட்டளைக்கு தலையாட்டி பொம்மைகளாக மாத்திரமே இயங்கமுடியும்.
எதிர்பார்பற்ற அரசியல் ஊடக அதிகாரத்தை பொதுநிலையோடு சிந்திக்கும், செயற்படும் புதிய தலைமுறையின் ஆக்கத்திறன்கள் சமூக அரசியலில் பிரயோகம் செய்யப்படுவதோடு அவைசார்ந்த அமைப்புகளும் உள்ளீர்ப்பு செய்யப்படுதல் வேண்டும்.
இதனூடாகவே அரசியல் விஞ்ஞானம் ஜனநாயகமாக பொதுமைப்பாடடையச் செய்யும் உந்துவிசை அளிக்க முடியும்.
No comments:
Post a Comment